24 april 2007

Vlieland 2007 door de ogen van Dorothé

De lange reis begon al vroeg. Er was aan voldoende proviand voor onderweg gedacht: koffie en twee zakken stroopwafels. We kwamen als laatste aan op de boot, we moesten de bagagekarren openmaken om onze tassen erin te doen, volgend jaar maar iets eerder vertrekken dus. De sfeer zat er gelijk goed in. Totdat bleek dat Peter K zijn broodje kroket niet kon krijgen omdat het frituurvet nog niet aangezet was. Hij kreeg een flinke teleurstelling te verwerken. De jarenlange traditie van een broodje kroket op de heenweg is bij deze doorbroken.

Gezien de mooie weersvoorspelling voor het weekend werd op de boot bedacht dat het klootschieten wel eens naar de vrijdag verplaatst kon worden zodat we op zondag meer van de duinpannen zouden kunnen genieten. Maar een traditie zomaar veranderen, dat kan niet.

Bij aankomst op Vlieland werden de fietsen opgehaald om er vervolgens 50 meter mee te fietsen tot aan de spar. Daar werd van mij verwacht dat ik de taken van Petra wel even over zou nemen. Een opdracht waar ik nooit in zou kunnen slagen. Het aansturen op kiezen van de B-merken ging redelijk goed, verder was het een ongeorganiseerd gekrioel met 4 karren door de winkel waarbij iedereen een stukje boodschappenbriefje in handen had. De +10 en -20 achter de boodschappen zorgde ook voor veel onduidelijkheid. Hopelijk gaat Petra volgend jaar weer mee, dan kan ik haar techniek van boodschappen doen een beetje afkijken. Uiteindelijk 4 volle karren aan de kassa missie volbracht. Peter probeerde weer onder het statiegeld betalen uit te komen, wederom met succes heb ik begrepen.

Na in een café wat gegeten en gedronken te hebben gingen we naar het Doniahuis. Bij de spar waren we er al achter gekomen dat dit huis gesloopt gaat worden en dat er volgend jaar nog niets voor in de plaats staat. Ik heb even rondgekeken en sloop lijkt me ook de beste optie. Maar omdat dit mijn eerste jaar Vlieland is kan ik me voorstellen dat de “Vlieland jubilarissen” veel meegemaakt hebben in het huis en dat het voor hen de sloop wat zwaarder valt.

Bij aankomst werden de bedden verdeeld. Er zijn geen vaste plaatsen werd mij verteld, maar iedereen ging toch gelijk naar zijn of haar bed toe.

Op naar de duinpan! Erg mooi rustig plekje, maar een groot aantal mieren dat het nodig vond om over mij heen te lopen. Ik denk dat het mannetjes waren want de 7 heren hadden er allemaal geen last van, of ze deden alsof. Ondanks de mieren was het toch genieten. Door mij werden de heren nog voorzien van een erg ranzig verhaal (Berlijn, uitslag en lijken) en verder werd er alleen maar gerelaxt. Gert had zijn MP3 op met de meest uitlopende muziek die denkbaar is. Van zwaar klassiek via top40 naar Guus Meeuwis. Maar ook hij genoot van de duinpan en dat is het belangrijkste.

Bij terugkomst in het Doniahuis waren de boodschappen geleverd. Door middel van stickers werd duidelijk gemaakt dat het niet de spullen van Apeldoorn waren. Helaas was het bier nog niet geleverd. De heren moesten nog even wachten…

Op naar het tuliphotel voor het diner. Erg lekker gegeten en gedronken. Er werd volop gepraat en gelachen en iedereen had het naar zijn zin. Enig!



Na heerlijk gegeten te hebben daalden we af naar de kelder van het hotel om lekker te gaan dansen. Volgens afspraak hebben Mario en ik goed ons best gedaan om te jumpen. Er waren zelfs mensen die kwamen vragen of we het ze wilde leren.

Een voor een dropen we af, terug naar het Doniahuis om lekker te gaan slapen.

Totdat om ongeveer 4 uur de rust ruw verstoord werd door Paasberg Pieter die zijn Apeldoornse liefje van vorig jaar zocht. Verkeerde slaapzaal dus.

De volgende ochtend werd er van de eerste teams verwacht dat we om 9.00 op het veld zouden staan. Dit is ons gelukt. Een enkeling leek nog wat last te hebben van de avond/nacht voorafgaand maar iedereen begon vol goede moed.

Het herenteam speelde sterk, maar helaas waren de mannen die hielden van alcohollen beter. Dus jammer genoeg geen beker voor onze mannen. De mixteams speelde erg enthousiast maar omdat er te weinig mensen waren zijn ook deze teams niet in de prijzen gevallen. Het mixteam van de Deventer-bijtjes (met onze mannen) won gelukkig wel een eerste prijs.

Tijdens een van de laatste wedstrijden raakte ik geblesseerd aan mijn kuit. Ik kreeg erg goede zorg van mijn Arnhemsevolleybalmaatjes. Marianne begeleide me tot in de douche, wat toch wel erg fijn was aangezien ik meer kreupel was dan ik wilde toegeven. Ik heb de laatste wedstrijden dus mogen aanschouwen vanaf de blessurebank (die al aardig volgelopen was). Het zag er goed uit!


De grootste verrassing van de dag vond ik Herman, hij speelde de sterren van de hemel ondanks dat hij last had van zijn rug. Zo zie je maar weer dat jarenlange ervaring ook scoort.

Door Peter H. een auto geregeld om mij naar het Doniahuis terug te brengen. Ysbrân was daar ook blij mee gezien hij niet met zijn enkel naar huis hoefde te lopen.

De plaatselijke verpleegkundige heeft het erg druk gehad met pijnstillers en krukken regelen.

Aangekomen bij het Doniahuis gingen we buiten zitten, heerlijk in de zon. Lekker aan het bier / fris / wijn met de benodigde knabbels napraten over de wedstrijden en waarom er wel of niet gewonnen werd. Vanaf dat moment ben ik helemaal in de watten gelegd door iedereen. Daarom bij deze: iedereen heel erg bedankt!

Vervolgens gingen we naar de Stoep om te eten. Gelukkig was het mooi weer zodat we buiten konden eten. Het nog een keer opscheppen werd helaas niet gewaardeerd door andere gasten, maar ach, je hebt trek en dan pak je het toch.

Na het eten ging iedereen zijn weg. De ene ging de kolonisten van katan spelen in het Doniahuis, de ander ging een wandeling maken of je ging op het terras zitten. Om 22 uur was iedereen weer bij elkaar in de disco voor de prijsuitreiking. Waarna Freek V de avond ging vullen. Gelukkig heb ik daar vrij weinig van meegekregen aangezien ik aan de krukkenbar zat. Waar ik door Han nauwlettend in de gaten werd gehouden. De laatste 3 kwartier heb ik me toch nog op de dansvloer gewaagd. Ook daar was het erg gezellig. Freek V was weg en er werd goede muziek gedraaid.
Helaas was Bob er niet meer om met mij te dansen. (Aangezien hij mij zaterdagochtend vertelde dat hij eens goed naar mij gekeken had en tot de conclusie was gekomen dat ik helemaal niet dans)
Bij Mario terug achterop de fiets, sterke kerel die Mario, bult op met iemand achterop de fiets. In het Doniahuis werden de eieren met spek en kaas gebakken en nog over de avond nagepraat. Marianne schrok van de tijd, in plaats van de gedachte 3 uur was het al 5 uur. Dus snel weer richting douche en bed om vervolgens weer op tijd op te staan.

Aangezien fietsen er voor mij niet inzat werd er voor er spartamet gezorgd. Eigenlijk wilde ik het niet, maar ja, anders moest ik de hele middag op de stoel voor het Doniahuis zitten. Dus ik stemde in. Komen Marianne en Annemarie met een scootmobiel terug! Doordat Annemarie met de scootmobiel met een enorme vaart tegen een fiets en vervolgens tegen stoelen aan reed sneuvelde een ruit van het Doniahuis waarmee de sloop officieel door de Arnhemmers is begonnen. Na zorgvuldig het glas uit de teen van Annemarie verwijderd te hebben konden we dan toch van de zondag gaan genieten. Op naar de strandtent. De scootmobiel voor de deur geparkeerd en lekker in het zonnetje gaan zitten. Rob en zijn buren schoven ook aan. Uiteindelijk weer terug naar het Doniahuis om de laatste boodschappen op te eten.



Onderweg kreeg ik panne met mijn scootmobiel, gelukkig was Ridder Rob bij me en heeft hij het euvel vakkundig verholpen. Bij terugkomst stonden de mannen te dringen om ook even op de scootmobiel te mogen. Hopelijk heeft Hans hier nog een leuk filmpje van kunnen maken.

Daarna werd alles opgeruimd en gingen we terug naar de boot. Aangezien de Vlielandse krukken bij de kaartverkoop ingeleverd moesten worden ondersteunde Jos mij de rest van de weg.

Op de boot werd de champagne ontkurkt en gingen de nootjes rond. De dames uit Deventer hadden alles goed voorbereid.

Mijn conclusie van dit weekend is: erg gezellig, volgend jaar weer maar dan blessure vrij, dan kan ik even dat klootschietrecord breken :)

Dorothé

Geen opmerkingen: