Arnhem gaat Vlieland met stopover in Abu Dhabi

Nog net op donderdag om 23:59 brullen de motoren van de KL450 en laten we Abu Dhabi achter ons en begint de reis naar Vlieland. Nog 5500 km te gaan. Over het videoschermpje kruipt ons vliegtuigje langzaam over Irak, Turkije, Roemenie via Duitsland langzaam richting Schiphol. Arnhem-Vlieland met een stopover in Abu Dhabi.
Om me heen bevindt zich een bont gezelschap uit alle windstreken die gemeen hebben dat ze proberen wat slaap mee te pikken. Dekentjes, oordoppen, oogkapjes moeten daarbij helpen. Mij lukt het maar matig.

Ik ben jaloers op de Nederlandse sanitairverkoper die naast me diep in slaap verzonken is. Voor we vertrokken had hij me nog verteld dat hij nooit kon slapen in vliegtuigen, maar daar is nu weinig van te merken. Jan Siert zou er bij in het niet gevallen zijn. 80 vluchten per jaar over de hele wereld om wasbakken en toiletpotten aan de man te brengen. Van australie tot zuid- amerika, van noorwegen tot zuid afrika vertelt hij in snel tempo over de boeven in Rusland, de achtervolgingen in Nigeria, het slapen in de paleizen van Oman. Wat heb ik toch een rustige baan.
Op 36000 voet boven Turkije lees ik dat we nog 4 uur moeten vliegen. Verwachte aankomsttijd op Schiphol is 5:08. Oorspronkelijk had ik nog gezocht naar een mogelijkheid om aansluitend met de trein naar Zwolle te gaan waar Carla dan om kwart over 7 klaar zou staan om ons naar de boot in Harlingen te rijden, maar bij nader inzien was dat wel heel erg krap gebleken. Nu werd het dus met de auto over de afsluitdijk scheuren, waar dankzij ons daadkrachtige kabinet eindelijk 130 gereden mocht worden. Tijdwinst 30 seconden is natuurlijk niet niks op een tocht van in totaal 13 uur.

Het wordt mooi weer! O wat kijk ik uit naar de nieuwe duinpan van Herman waar naar verluidt geen mieren rondkruipen en waar het zand zich als een perfect passende zitzak om je lijf vouwt. Misschien is dat een idee voor KLM om het comfort van de stoelen te verhogen. Ik beeld me de duinpan in en probeer nog wat te slapen.

Om halfeen worden de eerste uitsmijters met bier gebracht. Zon en wind teisteren het terras en daar halen onze dekenchicks hun libidoverlagende plaids tevoorschijn.

's middags wordt dit ruimschoots goed gemaakt als we rozig in een komvormige duinpan liggen. Meer een duinwok eigenlijk dan een pan.

Als verslaggever kun je natuurlijk niet alleen de hoogtepunten vermelden. Het dieptepunt werd waarschijnlijk op vrijdagavond bereikt toen het oudhollandse ganzebord op tafel kwam. De andere spellen laat ik hier maar onvermeld. Uiteindelijk besloot Ed met zijn rode discobal (gevolg van de vlielandse zon) maar niet meer op stap te gaan. Het werd niet erg laat.

3 volleybalploegen (2 mixed en 1 herenteam) brachten we dit jaar op de been en nog een team aan niet-spelers. Zelfs Integratieve massage werd ingezet om iedereen op de been te houden. Eerste plaatsen waren er dit jaar niet bij, maar winst op de aartsrivalen Signum en de Paasberg maakte veel goed en verder leverden twee derde plaatsen een paar schotels bitterballen op.

De aalscholver bleek ook op Vlieland een populaire vogel die leidde tot grote taalkundige creativiteit. Louis van Gaalscholver,
Polyggoonjournaalscholver met philip bloemendaalscholver. Maar ook de Fakehoorn. Bokkiggeit. Falikantiloop.

Dit jaar hadden we nieuwe kloten voor Herman gekocht, want hij was zijn oude kwijt. Klootschietenkloten zijn van hout en lood gemaakt. Gek genoeg voelde mijn hoofd vanmorgen ook aan alsof het van die twee materialen was gemaakt. De glazen waren gisteren in de disco iets te groot geweest. Het klootschieten zou dit jaar geen nieuw record opleveren.

Hoogtepunt was toen Herman met zijn nieuwe heup soepel over een kloot sprong die uit koers was geraakt en in een grote vaart op hem afkwam. Mijn nieuwe worptechniek leverde ook succes op. Voor het eerst werd er bij het klootschieten achteruit geworpen.

Het was weer een mooi weekend!
Hans