Arvevo gaat Vlieland 2010

Op 16 April jl. was het dan eindelijk weer zover, het jaarlijkse volleybalweekend op Vlieland.

Voor mij en Koert de eerste keer, voor andere inmiddels een gewoonte waarbij sommige de tel al zijn kwijt geraakt maar zeker is ??? dat Bob dit jaar voor de 29e keer meegegaan is.

Hieronder een verslag zoals ik het weekend ervaren heb als nieuweling en Benjamin van de groep.

Vrijdag 16 April

Na een enerverende autorit van een kleine 2 uur kwamen we aan in Harlingen om vandaar met de boot te vertrekken naar het pittoreske Vlieland. Optimistisch als we waren besloten we om op het bovendek te blijven, de zon scheen immers en de tot dan toe aanwezige bewolking verdween steeds meer, alle reden om aan te nemen dat het mooi weer zou worden.
Toen de boot de haven verlaten had en we ongeveer een half uurtje aan het varen waren bleek er toch meer wind te staan op zee als op het land, desondanks bleven we op het bovendek zitten, gekleed in winterjack, sjaal en muts. De oversteek bleek zo ’n anderhalf uur in beslag te nemen.

Aangekomen op Vlieland was de bewolking inderdaad zo goed als verdwenen en aan de zuidzijde van het eiland stond ook lang niet zo veel wind als midden op zee, eigenlijk best lekker weer dus.
Na zo’n oversteek waan je jezelf een beetje in het buitenland, heerlijk vakantie…
Tegenover de aanlegsteiger stonden er bij een lokale fietsenverhuurder fietsen voor ons klaar ( goed geregeld organisatie ) waarmee we de tocht naar ons verblijf konden maken, dus tassen achterop en gaan. Al na 3 minuten fietsen kwamen we aan bij de locatie “Torenzicht” waar we het weekend zouden verblijven.



De grootste groep was al met de ochtendboot aangekomen en had al een slaapplaats uitgekozen/ingenomen, gelukkig was er voldoende plek zodat ook de laatkomers nog een plekje konden bemachtigen. De accommodatie zag er prima verzorgd uit, lekkere bedden, voldoende ruimte, schoon enz.

Tijd voor een bakkie of een biertje op ons terras, de boodschappen waren ondertussen al in huis gehaald door de “corveegroep” en een aantal anderen hadden de fiets al gepakt om alvast even een duinpannetje te “doen”. De eerste indruk op het eiland was goed, erg goed, erg relaxed.
Het moto van dit weekend was, werd mij verteld; “Alles mag, niets moet”, dit heb ik mij erg aangetrokken en mezelf ook aan gehouden.

Tegen 19.00 uur werd er door de lokale kok een maaltijd bezorgd, ja ja bezorgd. De gebruikelijke nasi/pastahap zou deze keer in Torenzicht worden genuttigd en niet zoals gebruikelijk op zaterdag in een restaurant. De mogelijkheid om de maaltijd te gebruiken op ons terras werd niet benut, mede door de snel afnemende temperatuur, daardoor was het binnen in de gezamenlijke woonkamer gezellig druk. Het eten smaakte prima en er was voldoende.

Na het eten was er de mogelijkheid om nog iets te ondernemen, maar……..”alles mag, niets moet”.

Ik besloot om samen met Irene even naar de noordzijde van het eiland te fietsen om de ondergaande zon en het strand te gaan bekijken. Na 6 minuten fietsen bevonden we ons op een prachtig breed zandstrand waar menig tropisch eiland jaloers op zou zijn.

Na ongeveer een uurtje te hebben gewandeld besloten we weer aan te sluiten bij de rest van de groep in Torenzicht.

Na nog wat gezellig te hebben gebabbeld met diverse mensen en nog wat te hebben gedronken was het bedtijd, morgen namelijk een intensieve, sportieve dag.

Zaterdag 17 April

Rond 09.00 uur opstaan, wassen, aankleden en naar de ontbijttafel.
Diverse mensen hadden hun ontbijt al genuttigd, zij hadden het geluk al om 09.30 uur hun eerste wedstrijd te mogen spelen. Zelf hoefde ik pas om 10.30 uur aan de bak.(gelukkig)
Ook het ontbijt was weer goed geregeld, mede door de inkopers en de vrijwilligers die koffie en thee hadden gezet, eitjes hadden gekookt enz.
Tegen 10.00 uur dan toch maar richting sporthal, helemaal aan de andere kant van het dorp, zeker 5 minuten fietsen………
Er bleken zo’n 20 teams te hebben ingeschreven waardoor het gezellig druk was in en om de sporthal, door het mooie weer en de inmiddels aangename temperatuur was ook het terras een goede plek om te vertoeven.



Doordat er enkele teams waren met een te kleine bezetting moest er hier en daar ingevallen worden waardoor ik 9 wedstrijden heb mogen spelen deze dag.
Dan blijkt dat een toernooi toch anders is dan een wedstrijdje spelen op de maandagavond, 14 minuten voluit gaan en daarna weer een klein uur om bij te komen. Dat bijkomen lukte uitstekend op het terras, alleen het daarna weer opstarten voor de volgende wedstrijd ging naarmate de dag vorderde iets lastiger. Kortom een leuke, sportieve en inspannende maar ook ontspannende dag.

Na deze sportieve krachtmetingen werd er door de Vlielanders een BBQ klaargezet op het terras achter de sporthal, vanwege het 30 jarige jubileum van het volleybalevenement.

Nadat we hadden gedoucht zochten we een plekje op, in de zon, zodat we ons tegoed konden gaan doen aan de geroosterde specialiteiten van de kok. Naarmate de tijd verstreek moesten we toch enkele malen verkassen om in de zon te kunnen blijven zitten.
Uiteindelijk werden de scores van de diverse teams bekend gemaakt. De teams van E.A.V.V. (wij dus) haalden alle 4 vier net geen eerste plaats. Wel wisten we met z’n allen twee flessen drank en een tegoedbon voor een schaal bittergarnituur in de wacht te slepen, best wel een goed resultaat toch.

Na de prijsuitreiking trokken we weer huiswaarts om even tot bezinning te komen, om te kleden en om ons, tenminste een aantal van ons, voor te bereiden op de disco / dancing / dansclub of zoiets.
Anderen maakten nog een wandeling of trokken naar de zee voor wederom een prachtige zonsondergang, zo werd mij later verteld.
Halverwege de avond kregen we nog bezoek van de lokale uitsmijter, een Engelse Buldog van ongeveer 60 kilo.



In eerste instantie wel leuk zo’n bezoekje maar toen de gast weigerde te gaan, zelfs na enig aandringen van diverse mensen en lokken met een stuk lekkere worst werd de sfeer wat grimmiger. Er moest worden overgegaan op harde maatregelen, broekriem af, om de nek van de uit de kluiten gegroeide viervoeter, en naar buiten getrokken. Onze gastheer, eigenaar van Torenzicht, wist wel waar het dier waarschijnlijk thuis hoorde, en heeft het dier met enige drang weer teruggebracht naar waar hij thuis hoorde.
Aangekomen in de “disco” bleek het te gaan om een donkerbruine kroeg in de kelder met een dansvloer en een DJ / plaatjesdraaier. Voorgaande jaren bleek de dansvloer groter geweest te zijn maar waarschijnlijk door bezuinigingen had de eigenaar besloten om het feestje wat intiemer te maken. Leuke gezellige mensen, foute muziek, bier, fris, wijn en veel rook maakte het tot een bijzondere ervaring. Tel daar de danscapaciteiten van Bob bij op en je hebt een prachtige avond.
Aan het begin van de nacht weer terug naar onze accommodatie alwaar volgens traditie eieren met spek werden gebakken en nog wat nagepraat werd door een aantal mensen. daarna naar bed om te genieten van een welverdiende nachtrust.

Zondag 18 April

Na lekker te hebben (uit)geslapen schoof ik weer aan, aan de ontbijttafel. Koffie, jus, beschuitjes,brood diverse soorten beleg, alles was er weer zelfs gekookte eitjes.

Daarna was er nog voldoende tijd om iets leuks te doen, “alles mag, niets moet”.
Het was die dag prachtig mooi weer, bijna onbewolkt en ook was er weinig wind.

Na het ontbijt rustig de tas inpakken en de slaapkamers weer enigszins opruimen.


Ik besloot om samen met een klein groepje een wandeling te maken langs de kust van het eiland.



Vanuit Torenzicht over de dijk richting boot, langs de haven en over het noordstrand weer richting het strandtentje om daar nog even lekker een bakkie te doen.
Daarna, terug bij Torenzicht, nog rustig wat drinken, chips wegwerken en wachten tot we richting de boot mochten en de fietsen weer in konden leveren.
Op de boot aangekomen kozen we tegen beter weten in toch weer voor een plekje op het zonnedek.
Enkele minuten na vertrek uit de haven zette de wind weer op en besloot een aantal om toch maar binnen te gaan zitten, de bikkels bleven achter.
Na ongeveer 20 minuten varen veranderde de boot van koers waardoor de wind bijna geheel wegviel en het wel heel erg aangenaam werd op het bovendek.



De bikkels waren blij dat ze waren blijven zitten. Tijdens de terugreis was er voldoende tijd om de twee gewonnen flessen sekt soldaat te maken aangevuld met een paar overgebleven zakken chip.
Wederom na een tocht van anderhalf uur kwamen we aan in de haven van Harlingen.
Vervolgens de tassen uit de transportkarren pakken en richting parkeerplaats waar de auto nog stond te wachten. Nu nog een kleine 2 uur in de auto en de minivakantie zat er weer op.

Samenvatting

Een erg leuke ervaring op een leuk eiland, mooie locatie met een gezellige, open groep mensen en mooi weer.

Kortom: TOP
Volgend jaar weer ????? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaa

P.S.

Dit jaar is er bedacht en besloten door de twee nieuwkomers (Koert en ondergetekende) dat er een aantal zaken dienden te veranderen om de sleur en een paar tradities te doorbreken.
Een aantal zaken is al gelukt: de traditionele BBQ was dit jaar niet op vrijdag bij Torenzicht, en de traditionele Nasi / Pasta maaltijd was dit jaar niet op zaterdag in de restaurants maar op vrijdag in “Torenzicht”.

Wat verder nog nieuw is, is het volgende; er komt een evaluatie.
Jullie ontvangen binnenkort allemaal, dit geldt voor spelende leden, spelende niet-leden, niet-spelende leden, niet-spelende niet-leden, spelende ex-leden, niet-spelende ex-leden, en overigen een evaluatieformulier met daarin een aantal belangrijke vragen die de evaluatiecommissie (Koert en ondergetekende) mee zal laten wegen in hun beslissing over wie er volgend jaar wel of niet mee mogen……….???

Enkele voorbeelden van vragen zijn:
(aankruisen wat van toepassing is)

Hoe vond je de accommodatie: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe vond je het eten: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe vond je het weer: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe vond je de inzet van Koert

Op het volleybalveld: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe vond je de inzet van Marc

Op het volleybalveld: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe past Koert in de groep: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

Hoe past Marc in de groep: O heel goed. O erg goed. O ontzettend goed.

En zo zijn er nog 30 vragen die moeten leiden tot een goede evaluatie.

Rest mij nog een aantal mensen te bedanken:
(in willekeurige volgorde)

Peter, Gerrit, Ed, Petra, Carla, Bob, Pieter, Angrid, Ingrid, Koert, Jos, Anne Marie, Monique, Marianne, Mario, Arnold, Moniek, Gert, Peter, Ricks, Irene, Willem, Henk, Els, Elbeth, Harrie, Rob, en een ieder die ik vergeten mocht zijn.

Bedankt en tot volgend jaar ?????

Marc v Boggelen